اثر سالیسیلیک اسید بر کاهش اثرهای منفی تنش خشکی در گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.)

برای بررسی تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر برخی شاخص‏های رشدی و بیوشیمیایی گیاه همیشه بهار در شرایط گلخانه و استفاده از سالیسیلیک اسید برای تعدیل اثرات تنش خشکی، آزمایشی به‏صورت فاکتوریل در پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی بردسیر، دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال 1393 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل خشکی در چهار سطح (آبیاری مطلوب در حد ظرفیت مزرعه‏ای و آبیاری در 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه‏ای) و سالیسیلیک اسید در چهار سطح (0، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلی‏مولار) بود. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری تأثیرمعناداریرا بر کلیه صفات مورد بررسی داشت. صفات وزن خشک،غلظت کارتنوئید، پرولین و قندهای محلول تحت تأثیرمعنا‏دار تیمار سالیسیلیک اسید قرار گرفتند. برهم‏کنش آبیاری و سالیسیلیک اسید تأثیرمعنا‏داری بر وزن خشک بوته، غلظت پرولین و قندهای محلول نشان داد. نتایج نشان داد که افزایش شدت تنش خشکی باعث کاهش معنا‏دار شاخص‏های رشد و همچنین غلظت کلروفیل a و b شد. غلظت کارتنوئید، قندهای محلول، پرولین و میزان فنل کل با کاهش آب آبیاری افزایش معنا‏داری یافتند. افزایش سطوح سالیسیلیک اسید تا 5/1 میلی‏مولار باعث افزایش معنا‏دار وزن خشک گیاه،غلظت کارتنوئید و قندهای محلول نسبت به شرایط عدم محلول‏پاشی شد. امادر غلظت 2 میلی‏مولار میزان این صفات نسبت به شاهد کاهش یافت. به‏طورکلی، نتایج نشان داد که کاربرد سالیسلیک اسید به‏ویژه سطح 5/1 میلی‏مولار نقش مثبتی در تعدیل اثرات منفی تنش خشکی نشان داد.